Rozważanie na poniedziałek, 3 sierpnia

Mt 14,13-21
Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce tu jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności». Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść». Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście mi je tutaj». Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Bardzo rzadko się zdarza, że Ewangelie się powtarzają. Dziś jest ta sama co wczoraj. Tak jakby Jezus chciał nam pokazać, że jeszcze raz mamy do niej solidnie przysiąść. Uwierzmy, że na serio z naszego „niczego” Bóg może uczynić wiele, pobłogosławić je i rozmnożyć, aby służyć innym. Warto zaryzykować i w końcu oddać Mu to, co mamy. Choć przecież i tak to wszystko pochodzi od Niego i jest Jego.