„Świętych obcowanie”. Czy w niebie jest większy dostęp do… Bożej łaski?
Wyznajemy w credo, że wierzymy w „świętych obcowanie”. Co to właściwie oznacza? Czy święci w niebie mają do łaski Pana Boga… większy dostęp?
„Obcowanie” to bardzo ciekawe słowo. Wcześniej oznaczało tyle, co bycie z kimś blisko. Dzisiaj słowo to może kojarzyć się nieco bardziej dwuznacznie. Dlaczego więc w Składzie Apostolskim mówimy właśnie o świętych obcowaniu?
Kościół jest ciałem
Św. Paweł mówi o Kościele, jako o ciele:
Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami (Rz 12,4-5).
Communio sanctorum, a więc świętych obcowanie, odnosi się więc w realny sposób do ciała Kościoła. Święci, a więc tzw. Kościół triumfujący, to cześć całego Kościoła (w którym mieszczą się jeszcze tzw. Kościół pielgrzymujący i pokutujący). Wszyscy są jedną wspólnotą (communio). W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy:
Ponieważ mieszkańcy nieba, będąc głębiej zjednoczeni z Chrystusem, jeszcze mocniej utwierdzają cały Kościół w świętości… nieustannie wstawiają się za nas u Ojca, ofiarując Mu zasługi, które przez jedynego Pośrednika między Bogiem i ludźmi, Jezusa Chrystusa, zdobyli na ziemi… Ich przeto troska braterska wspomaga wydatnie słabość naszą. „Nie płaczcie, będziecie mieli ze mnie większy pożytek i będę wam skuteczniej pomagał niż za życia” (św. Dominik); „Przejdę do mojego nieba, by czynić dobrze na ziemi” (św. Teresa od Dzieciątka Jezus). (KKK 956)
W niebie święci (oczywiście nie tylko ci oficjalnie uznani przez Kościół) mają dostęp przede wszystkim do oblicza Boga. Są jednocześnie częścią Kościoła, czyli jednego ciała, wraz z tymi, którzy są na ziemi i w czyśćcu.
Komunia łask
Mała Tereska (św. Teresa od Dzieciątka Jezus) napisała w „Dziejach Duszy” słynne już słowa:
Będę kradła… Dużo rzeczy w Niebie zniknie, bo je wam przyniosę… Będę małą złodziejką, będę brała wszystko, co mi się będzie podobało.
Można powiedzieć, że ciało Kościoła, ze względu na swoją specyficzną jedność, może wymieniać się tymi łaskami, jak czytamy w katechizmie:
Nasza modlitwa za zmarłych nie tylko może im pomóc, lecz także sprawia, że staje się skuteczne ich wstawiennictwo za nami (KKK 958).
Chciejmy korzystać z tej niebiańskiej możliwości i módlmy się o wstawiennictwo świętych. Tworzymy razem Kościół powszechny, a czynione przez nas dobro rozlewa się na całą wspólnotę, również na tych poranionych i zniszczonych przez grzech. Ci, którzy są w niebie, mają do Boga bliżej, dlatego tym bardziej warto z nimi „współpracować”. Oni wstawiają się ciągle za nami.
Źródło: Zofia Urbanek, misyjne.pl
