TOP 10 cytatów św. Jana Pawła II do młodzieży

Cytaty św. Jana Pawła II do młodzieży

Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali.

Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983 r.

Chyba najbardziej znany cytat papieża do młodych. Aktualne dziś, jak nigdy wcześniej. Także i w Polsce rośnie dobrobyt, a wszystko dostępne jest na wyciągnięcie ręki. Sami chciejmy być lepsi i piękniejsi. Może czas epidemii wyzwoli więcej refleksji na ten temat.

Wypłynąć na głębię znaczy odrzucić wszelkie negatywne propozycje i oddać wszystkie wasze twórcze zdolności i cały wasz entuzjazm w służbę Chrystusowi.

Spotkanie z młodzieżą diecezji rzymskiej, Rzym, 2001 r.

Nasz młodzieńczy potencjał jest ogromny. Dlatego Jan Paweł II tak często mówił o nas, jako o przyszłości. Mamy wiele talentów, którymi możemy, powinniśmy, a wręcz musimy się dzielić, żeby budować lepszy świat. W dorosłości nie będziemy tak hojni, jak dziś.

Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania.

List do młodych całego świata, 1985 r.

Zagrożenie fałszem, kłamstwem jeszcze nigdy nie było tak wielkie. Internet połączył nas wszystkich, jest jak naturalne przedłużenie naszych rąk, oczu i umysłów. Ale dlatego tym trudniej rozpoznać fake newsy od prawdy. Kiedy mamy wątpliwość, pamiętajmy – Chrystus jest Prawdą.

Czasem jesteśmy lampami bez światła, lampami, które nie świecą, których możliwości nie zostały zrealizowane. Przyszedłem, aby zapalić w waszych sercach ten płomień, który mogły zgasić przeżyte rozczarowania i niespełnione nadzieje. Każdemu z was chcę powiedzieć, że jest zdolny do dobra, do uczciwości, do pracowitości; każdy z was nosi w sobie te zdolności rzeczywiście i głęboko, choćby nawet istnienia ich nie podejrzewał. Być może, że ciężkie doświadczenia zdolności te w was jeszcze bardziej rozwinęły.

Słowo do nieletnich oczekujących na wyrok, Castat del Marmo, 1980

Ważny jest kontekst tego fragmentu wypowiedzianego do młodzieży poturbowanej doświadczeniami życiowymi, zniszczonych ludzką chciwością, gwałtem i agresją. To one, wraz z brakiem miłości, popychają młode osoby w złym kierunku uzależnień czy przestępczości. Szukajmy ludzi, którzy mogą rozpalić w nas lampy dobra i piękna. Szukajmy pomocy.

Miłość to zadanie, które Bóg wciąż nam wyznacza, może po to, by zagrzewać nas, abyśmy stawiali wyzwania losowi.

Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.

Tak, jak powyżej. To miłość jest fundamentem. Chciejmy kochać siebie samych, potem bliźnich i tworzyć piękne rodziny i relacje. Miłość Boga pomoże nam odkrywać tę ludzką.

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować.

Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.

Czy dziś jesteśmy w stanie podjąć walkę o dobro i piękno w świecie? Czy umiemy opowiadać się za tym, co ważne? Czy jesteśmy czuli na ludzką biedę, potrzeby i dramaty? Wielu z nas tak, jak choćby przykład wolontariuszy w DPSach. Odkrywajmy swoje Westerplatte.

 

Młodość to czas, w którym człowiek odczuwa największą potrzebę akceptacji i wsparcia, kiedy najbardziej pragnie być wysłuchany i kochany.

Buenos Aires, 1987 r.

Akceptacja to najważniejsza potrzeba każdego człowieka, zwłaszcza młodego, gdy stajemy się tymi, kim mamy być. Jeśli czujesz się pozbawiony tego wsparcia w rodzinie i dotyka cię dramat, szukaj go w Kościele, we wspólnocie. Walcz o siebie.

Często stoicie na skrzyżowaniu dróg i nie wiecie, którą z nich wybrać, gdzie iść. Istnieje wiele błędnych dróg, wiele łatwych rozwiązań a także wiele niejasności. W takich chwilach nie zapominajcie, że tylko Chrystus, tylko Jego Ewangelia, Jego przykład, Jego przykazania są drogą pewną, wiodącą do trwałego i pełnego szczęścia.

Santiago de Compostela, 1989 r.

Fundamentalne pytanie – jaką drogę obrać? Do słów papieża trudno coś dodać. Może tyle, że Bóg nawet galimatias naszych życiowych dróg potrafi złączyć w dobrą ścieżkę do świętości.

Po maturze chodziliśmy na kremówki.

Wadowice, 1999 r.

Papież też człowiek! A słodycze są dla każdego 🙂

Wyrusz w drogę. Nie zadowalaj się dyskutowaniem; nie czekaj, aby zrobić coś dobrego, na okazje, które może nigdy się nie pojawią. Już nadszedł czas działania! (…). Wy, młodzi, jesteście powołani do głoszenia orędzia Ewangelii świadectwem życia. Kościół potrzebuje waszej energii, waszego entuzjazmu, waszych młodzieńczych ideałów, aby Ewangelia mogła przenikać w tkankę społeczeństwa (…). Nie ma czasu, aby wstydzić się Ewangelii. Jest to raczej czas głoszenia jej na dachach…

Przemówienie do młodzieży, Berno, 2004 r.

Na koniec zostawiamy najważniejsze dla nas, niniwitów, przesłanie. Bierzemy je do serca jako nasza misja do realizowania w codzienności. Św. Jan Paweł II umierał, gdy rodziła się NINIWA, a te słowa były nam wówczas bardzo bliskie. Chcemy je realizować każdego dnia.