Rozważanie Ewangelii na wtorek, 19 marca

Łk 2,41-51a

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i Ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?». Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

Uczucia domu rodzinnego, czułość, opieka, troska i wymagania – te wszystkie elementy, w których Jezus wzrastał, pokazują, jak wiele dobra każdy może otrzymać w rodzinie. Nawet historia związana z zagubieniem się dwunastoletniego Jezusa nie zaburzyła tego faktu. Jeśli rodzinne szczęście to twoja historia, dziękuj za to, co otrzymujesz od swoich bliskich, a jeśli jest zupełnie przeciwnie, nie masz za co dziękować, módl się do Taty w niebie, bo On jest w stanie naprawić wiele zła.