Rozważanie Ewangelii na wtorek, 16 kwietnia

J 6,30-35

W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa: «Jakiego dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!». Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Tajemnica Eucharystii jest zachwycająca. Istnieje coś tak po ludzku niepozornego, co daje tak ogromną siłę ducha! Warto przypomnieć doświadczenie wielkiego teologa, św. Tomasza z Akwinu, który miał powiedzieć, że wszystkie jego mądre przemyślenia (a był on niezwykle mądry) są wobec Eucharystii jak słoma… Chciał chyba powiedzieć, że świat Boży kryje w sobie największe piękno.