Po co nam chrzest?
Chrzest święty to jedyny sakrament, który jest konieczny do zbawienia. Często wiemy o nim niewiele albo nic.
Aby zrozumieć, dlaczego Kościół chrzci wszystkich, którzy chcą do niego dołączyć, należy zajrzeć do Ewangelii, gdzie czytamy: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). To słowa wypowiedziane przez Jezusa zaraz po zmartwychwstaniu. W innym miejscu, jeszcze przed wydarzeniami paschalnymi, zapowiedział: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”(J 14,26). Dlaczego mówiąc o chrzcie przywołuję osobę Ducha Świętego?
Pełnia Ducha Świętego
Rzadko kto myśli o skutkach sakramentów, w których otrzymujemy znaki obecności trzeciej Osoby Trójcy Świętej. W chrzcie, po polaniu wodą (materia) i wypowiedzeniu formuły „(N.), ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (forma) człowiek otrzymuje pełnię Ducha Świętego. Dlatego właśnie chrzest, a nie bierzmowanie, trzeba nazywać sakramentem pełni Ducha Świętego. Od tego momentu stajemy się dziećmi Bożymi, zostajemy wszczepieni w Kościół, a co za tym idzie, również w Chrystusa. Zostają zmazane wszystkie grzechy, począwszy od pierworodnego. Stajemy się święci, czego wyrazem są biała szata oraz imię. Nie ma sensu toczyć batalii o to, w jakim wieku należy przyjmować chrzest, ale o to, jak przygotować się do uczestnictwa w liturgii chrzcielnej.
Katechumenat i katechezy chrzcielne
Kodeks Prawa Kanonicznego mówi o konieczności świadomego przystępowania do sakramentów. W wypadku małych dzieci wymaga się tej świadomości od tych, którzy chcą, aby dziecko przez nich przyniesione zostało wszczepione w Kościół, co domaga się przygotowania. Dorośli, którzy pragną chrztu, rozpoczynają katechumenat, czyli czas poznawania podstaw wiary. Katechezy te prowadzone są czasem nawet kilka lat i najczęściej kończą się w noc Wigilii Paschalnej, podczas Liturgii Chrzcielnej. Wtedy nowo ochrzczony rozpoczyna nowe życie i poznaje Chrystusa, który w pełni objawia się Kościołowi (Kan. 851).
Oczekiwanie na włączenie do wspólnoty Kościoła czy to dziecka, czy osoby dorosłej winno być przeżywane nie tylko przez osoby ściśle związane z kandydatem, ale przede wszystkim dotyczy wspólnoty lokalnej, która będzie świadkiem przyjęcia kolejnego chrześcijanina do swojej społeczności. Nieprzypadkowo, gdy kapłan pyta rodziców i chrzestnych o to, czy wyrzekają się szatana i wszystkiego, co prowadzi do grzechu, a także podczas potrójnego wyznania wiary w prawdy kerygmatyczne – w obecność Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, wszyscy członkowie wspólnoty winni przypomnieć sobie swój własny chrzest. Każdy na mocy chrztu świętego jest zobowiązany do życia wiarą we wspólnocie Kościoła, w którym znajduje się najpewniejsza droga do zbawienia. To w nim najłatwiej rozeznawać swoje indywidualne powołanie.
Furtka
Chrzest jest pierwszym sakramentem koniecznym nie tylko do zbawienia, ale również do przyjęcia pozostałych sakramentów. Jest przełomowym wydarzeniem w życiu każdego chrześcijanina, ponieważ, jak mówią święty Paweł i Magisterium Kościoła, „zanurza nas w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa” (Rz 6,3-4,11), „czyniąc nas nowym stworzeniem, przyoblekając w Chrystusa” (por. Obrzędy chrztu świętego).
Czy jesteśmy świadomi swego obowiązku?
W przypadku dzieci chrzest wiąże się z podjęciem zobowiązania przez rodziców i chrzestnych do tego, aby wychować małego człowieka w wierze. Bycie chrzestnym nie polega na dawaniu prezentów i rozpieszczaniu chrześniaka przy okazji imprez rodzinnych.
kontynuację tekstu znajdziesz tutaj
Źródło: https://misyjne.pl/182770-2/ | Klaudia Krzewina
