Rozważanie Ewangelii na czwartek, 4 sierpnia

Mt 16,13-23
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?». A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?». Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem. Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie». Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: «Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».

Kiedy czyta się ten fragment Ewangelii, nie sposób przeoczyć konsekwencji słów Jezusa: człowiek dostaje w opiekę cały Kościół, który założył Zbawiciel. Przede wszystkim zachwyca zaufanie, jakim Chrystus obdarza Piotra, w którym każdy może zobaczyć samego siebie, ale kolejną niebagatelną sprawą jest odpowiedzialność, jaką musiał od tej pory nieść w sobie apostoł. Może tym razem warto zastanowić się właśnie nad nią? Czym jest odpowiedzialność? Czy można ją w sobie rozwijać? Dlaczego i jak potrzebna jest w naszym życiu? Pomyśl dzisiaj o tym, najlepiej siedząc obok Boga na modlitwie.