Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 17 października

Łk 12,13-21
Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?». Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia». I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj”. Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?”. Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».

Warto nam żyć – choć bywa, że dorasta się do tego długo – ze świadomością, że to, co mamy, jest od Boga: życie, czas, zdolności, najbliżsi, pieniądze, odpowiedzialności, talenty… Ta perspektywa uwalnia nas od nienasycenia, od poczucia bycia centrum świata i chęci posiadania, za wszelką cenę, często kosztem strasznego traktowania ludzi, więcej i więcej: kasy, władzy, sławy, miłości w znaczeniu fizycznym, bo to zabija duchowo nie tylko osobę zainteresowaną, ale i najbliższych. Najważniejszy ma być przecież On.