Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 14 listopada

Łk 18,35-43
Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: «Co chcesz, abym ci uczynił?». Odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał». Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Niewidomy spod Jerycha przynajmniej wie, że nie widzi. Każdy ma takie swoje „ślepe strefy”. Jeden nie widzi swoich mocnych stron, inny słabych, a jeszcze inny – Bożej opieki w swojej codzienności. Będę prosić dziś Jezusa o łaskę otwarcia moich oczu na miłość – na to, że Bóg ma cierpliwość i mimo wszystko mnie kocha.