Rozważanie Ewangelii na piątek, 23 grudnia

Łk 1,57-66
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan». Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». Pytali się więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał, i mówił, wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?». Bo istotnie ręka Pańska była z nim.

Kimże będzie to dziecię? Tak też pytali i może pytają rodzice, bliscy, patrząc na ciebie. Tak może ty pytasz, myśląc o sobie lub o swoich bliskich. I dobrze. To dobre pytanie. Pełna odpowiedź jest ukryta w Bogu i na dnie mojego serca, gdzie Bóg zapisał podobieństwo do Niego, ale też tajemnicę mojej życiowej misji.
Panie, pomóż mi wraz z Tobą pisać historię mojego życia.