Rozważanie Ewangelii na czwartek, 20 kwietnia

J 3, 31-36

Jezus powiedział do Nikodema:

«Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim. Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny.

Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela mu Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży».

Wydaje mi się, że tym, co najbardziej przykuwa uwagę w tej Ewangelii, jest ostatnie zdanie, w którym jest mowa o gniewie Boga. Cały fragment mówi o życiu wiecznym wynikającym z wiary w Syna, a gniew pojawia się w kontekście braku życia, braku wiary. Użyte słowo „gniew” w języku greckim wskazuje, że nie jest to nagły wybuch, ale kontrolowane, wzmagające się, namiętne uczucie przeciwko grzechowi. Zatem Bóg w swoim gniewie nie odrzuca człowieka, ale grzech. Gniew Boga ma charakter pedagogiczny, chodzi o przywrócenie do życia, a nie o unicestwienie.