Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 24 lipca

Mt 12, 38-42

Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie». Lecz On im odpowiedział:

«Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon».

Chcielibyśmy widzieć znak! Na wszystkich drogach życia człowieka Bóg nieustannie stawia znaki. Największym i najczytelniejszym znakiem – żywym znakiem – jest Chrystus, Bóg, który pokochał człowieka po ludzku. W każdej Eucharystii doświadczamy Jego obecności, która prowadzi nas ku świętości, wskazuje drogę pięknego człowieczeństwa i przypomina o nieprzemijających wartościach. Poświęcę dziś czas na dziękczynienie za obecność Jezusa w Komunii świętej.