Rozważanie Ewangelii na sobotę, 5 sierpnia

Mt 14,1-12

W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jezusie. I rzekł do swych dworzan: «To Jan Chrzciciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w nim».

Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wrzucić do więzienia. Powodem była Herodiada, żona brata jego Filipa. Jan bowiem upominał go: «Nie wolno ci jej trzymać». Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka.

Otóż kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła córka Herodiady wobec gości i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona, przedtem już podmówiona przez swą matkę, powiedziała: «Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela». Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posłał więc kata i kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją swojej matce.

Uczniowie zaś Jana przyszli, zabrali jego ciało i pogrzebali je; potem poszli i donieśli o tym Jezusowi.

Jan Chrzciciel był dla Heroda i Herodiady wyrzutem sumienia, bo przypominał im o ich grzechu. Zginął, bo królewska para nie chciała tego wyrzutu słyszeć. Żeby zagłuszyć swoje sumienie, można posunąć się naprawdę daleko. Ja co prawda nikogo nie zabiłem, ale czy nie zagłuszam sumienia w inny sposób? Na przykład nie słuchając życzliwych mi ludzi, usprawiedliwiając samego siebie w każdej sytuacji albo zwyczajnie ignorując to, co wyrzuca mi sumienie?