Rozważanie Ewangelii na czwartek, 12 października

Łk 11,5-13

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, użycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się. Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”.

Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.

I ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajdzie, a kołaczącemu otworzą.

Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».

W tym tekście doświadczam Boga, który zawsze jest na mnie otwarty. Do Niego nie mogę przyjść w nieodpowiednim momencie. Każdy czas jest dobry. Mało tego. Nie muszę być w najlepszej dyspozycji duchowej. Mogę zapukać do Jego drzwi ubrudzony po uszy. Zaprosi do środka. Da trochę mydła i czystej wody. Zaparzy herbatę. Wiecie, o co chodzi. Taki jest Bóg. Zawsze dla nas.