Rozważanie Ewangelii na wtorek, 24 października

Łk 12,35-38

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.

Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».

Czuwanie wiąże się z nadzieją. Człowieka, który ma nadzieję, łatwo rozpoznać. Jest dyspozycyjny, nie buduje murów, nie jest małostkowy. W jego oczach widać iskrę, która rozpala nadzieję w całym otoczeniu. Przede wszystkim jednak ten, który czuwa, jest otwarty na służbę, żeby inni nie stracili zapału życia. Z tego wynika, że człowiek służący upodabnia się do Boga.