Rozważanie Ewangelii na niedzielę, 17 grudnia

J 1,6-8.19-28

Pojawił się człowiek posłany przez Boga,

Jan mu było na imię.

Przyszedł on na świadectwo,

aby zaświadczyć o Światłości,

by wszyscy uwierzyli przez niego.

Nie był on światłością,

lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».

Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?».

Odrzekł: «Nie jestem».

«Czy ty jesteś prorokiem?».

Odparł: «Nie!».

Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?».

Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: „Prostujcie drogę Pańską”, jak powiedział prorok Izajasz».

A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?».

Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».

Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Jan nie trzyma się kurczowo swojego sukcesu. On umie odpuścić. Jest u szczytu sławy, a potrafi mówić wprost o Tym, którego zapowiada. Jak ja przeżywam moje sukcesy i porażki? Czy odnoszę się w tych momentach do Boga, prosząc o zdrowy dystans?