ABBA, oj czemu nowej płyty nie nagracie?

Początki sięgają roku 1964. Benny Andersson (ten z brodą) wciela się w szwedzki, pop-rockowy zespół Hep Stars. Kto widział ich zdjęcie szybko zrozumie, dlaczego nazywali ich szwedzkimi Beatlesami. W 1966 razem z Bjurnem Ulvaesem (ten bez brody) z zespołu The Hootenanny Singers po raz pierwszy wspólnie nagrywają piosenkę. To było Isn’t It Easy to Say. Stig Anderson, meneger The Hootenanny Singers wyczuwa potencjał. I sugeruje chłopakom stałą współpracę. No i takie są początki jednego z największych zespołów w historii muzyki pop. Choć droga na szczyt nie była ani łatwa, ani krótka.

Ciśnienie na Eurowizję

Najpierw trzeba było się przebić przez Melodifestivalen. Czyli szwedzkie sito kandydatów do Eurowizji. Udało się i w 1969 na 14 Konkursie Piosenki Eurowizji niejaki Jan Malmsjo śpiewa piosenkę Anderssona Hej, Clown. Tutaj Benny poznaje Anni-Frid Lyngstad (to ta brunetka). Ona śpiewała swoją piosenkę. Zajmują dzielone, czwarte miejsce. Ciepło, ciepło, ale to jeszcze nie to. Tego samego roku, w jednym z telewizyjnych programów Bjorn poznaje Agnethę Fältskog (to ta blondynka). Ciepło, coraz cieplej. Ale to wciąż nie to. W 1970 cała czwórka spędza wspólne wakacje na Cyprze. Docierają się. Benny i Bjorn wciąż wspólnie coś szyją. Dziewczyny działają solowo. Ewentualnie udzielają się u chłopaków jako chórzystki. I generalnie nie mają pojęcia, co ich czeka. W 1971 nie udało im się wbić na Eurowizję. Rok później tak. Zajmują trzecie miejsce. Tytułu piosenki nie będę pisał, by oszczędzić sobie i Wam łamania języka. W każdym razie w Szwecji był to hit. I nic więcej. No, ale coraz cieplej. Poza atakowaniem Eurowizji, zespół oczywiście robił też inne rzeczy. I tak na przykład, pierwszym poważnym, międzynarodowym sukcesem grupy był singiel pod tytułem She’s My Kind of Girl w… Japonii. Zauważyliście? To pierwszy anglosaski tytuł jaki w tym research’u się pojawia. Mam taką swoją teorię, że gdyby ABBA z uporem maniaka wciąż śpiewała po Szwedzku, o globalnej karierze mogła by zapomnieć. Idziemy dalej. Kolejna Eurowizja. Rok 1973. Piosenka Ring, ring. Coraz cieplej. Miejsce trzecie. Ale wciąż nie to. Po tej Eurowizji zespół wydaje swój pierwszy LP zatytułowany właśnie Ring, ring. Rok później, na 19 Konkursie Piosenki Eurowizji ABBA odpala Waterloo. I wygrywa. No i to jest to. Mówi się, że po tym sukcesie zespół przeistoczył się w globalną supergwiazdę.

Fabryka przebojów

To obok Beatlesów najbardziej efektywna maszynka do robienia hitów. Po albumie Ring, ring ukazuje się Waterloo z takimi wałkami jak oczywiście Waterloo, Hasta Manana czy Honey, honey. Potem jest ABBA, a na nim takie petardy jak Mamma Mia, S.O.S, I Do, I Do, I Do czy So long. No a albumem Arrival zespół definitywnie udowodnił, że nie jest zespołem jednego przeboju. Z tego krążka pochodzą Dancing Queen, Knowing Me, Knowing You, Money, Money, Money czy fenomenalna w swej prostocie tytułowa, instrumentalna kompozycja Arrival. I w zasadzie każda kolejna płyta to porcja nowych, ponadczasowych przebojów. Z Thank You For The Music i The Winner Takes It All na czele. To moje ulubione.

Żona – Mąż, Mąż – Żona

ABBA to dwa małżeństwa. To Szwedzi, więc lepiej przypomnę: chodzi o małżeństwa Benny – Agnetha, oraz Bjorn – Frida. Początkowo występowali jako Björn & Benny, Agnetha & Anni-Frid. Ale ktoś się zorientował szybko, że to mało marketingowa nazwa. Jak zwykle w takich sytuacjach, zastosowano akronim. Czyli skrót zbudowany z pierwszych liter wyrazów. No i zrobiła się ABBA. Kochali się, a jakże. Do czasu. Zespół rozpadł się w 1982 roku po wydaniu ostatniego albumu Visitors. Trudno uwierzyć, że nie miało to nic wspólnego z rozwodami jednych i drugich. Smutne. Szkoda, że ich rodzinne życie nie było tak piękne jak muzyka. No, ale nie można mieć wszystkiego. Na przedostatnim albumie grupy znajduje się jedna z ich najcudowniejszych piosenek, The Winner Takes It All. Powiadają, że to utwór inspirowany emocjami towarzyszącymi rozstaniu Benny i Agnethy.

Nie chcę rozmawiać
O tym przez co przeszliśmy
Chociaż to boli mnie
Teraz to już przeszłość

Zagrałam wszystkimi swoimi kartami
I Ty zrobiłeś to samo
Co tu dużo mówić
Nie ma już więcej asów do zagrania

Zwycięzca bierze wszystko
Przegrany stoi pokonany
Byłam w Twych ramionach
Myśląc, że należę do Ciebie

Myślałam, że to ma sens
Stawianie mi płotu
Stawianie mi domu
Myślałam, że będę czuła się w nim silna

Ale ja byłam głupia
Przestrzegając zasad…

Zobaczcie sobie jej oczy, w kontekście tego, co wtedy akurat przechodziła…

Zespół definitywnie się rozchodzi i nie widzi możliwości comebacku. Publicznie pojawiają się razem dopiero 25 lat później podczas szwedzkiej premiery musicalu Mamma Mia, ilustrowanego ich hitami. Wszyscy wiemy o jaki film chodzi oczywiście. Taki fajny. Ale, mimo propozycji zawrotnych honorariów, zespół ani myśli o powrocie. Bjorn powiedział: Comeback po tylu latach? To mija się z celem. Jeśli któreś z nas uchyliło furtkę do reaktywacji, zatrzaskuję ją natychmiast! Fani powinni zachować w pamięci obraz ABBY z okresu jej świetności, gdy grupa emanowała młodością i energią. – Nie jesteśmy Stonesami, by wciąż ze sobą występować.

Aż tu nagle…

Reaktywacja

Nikt się tego nie spodziewał. Wygląda na to, że czwórka ze Szwecji zmieniła zdanie. W tym roku mamy poznać ich nowe piosenki. O trasie koncertowej nie doczytałem, no, ale skoro nagrywają coś nowego, to po to, żeby to pograć. Zastanawiam się, czy to nie prima aprilis. No nie. Jest luty. Po co im to? Raczej mają z czego żyć. Sprzedali ponad 370 milionów płyt. I co roku sprzedaje się kolejny milion. Może po prostu ciągnie wilka do lasu? Jedno jest pewne. Chętnie zobaczę ich teraz w akcji. Choć szczerze mówiąc, nie widzę tego…