Rozważanie na piątek, 10 stycznia

Łk 4,14-22a
Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana». Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego.

Jezus przyszedł, aby głosić Ewangelię. Misją Kościoła jest również głoszenie Ewangelii. Czyli – inaczej mówiąc – obwieszczanie Dobrej Nowiny. Jest to tak ważne i tak bardzo potrzebne w świecie, gdzie słyszymy wiele złych nowin. Spotykamy się z nienawiścią, zazdrością, pogardą itd. A Jezus głosił wolność, przejrzenie, dobro. Każdy z nas jest powołany, aby swoim życiem głosić Dobrą Nowinę.