Rozważanie na czwartek, 6 lutego

Mk 6,7-13
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi. I przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Pan Bóg wzywa nas, byśmy o Nim świadczyli, byśmy o Nim mówili. Czasami nam się wydaje, że nie mamy do tego narzędzi, że się nie nadajemy. Dla kapłana największym narzędziem są święcenia kapłańskie, przez które Jezus Chrystus działa. A dla ciebie? Nie jest ważne to, co się ma, lecz to, kim się jest i z Kim się jest. Jesteś ukochanym dzieckiem Boga. I jeśli On będzie w twoim sercu, to już masz supernarzędzie…