Ewangelia i rozważanie na niedzielę, 1 listopada

Mt 5,1-12a
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

Być cichym, przeżywać smutek, postępować sprawiedliwie, być miłosiernym dla siebie i innych, a także nieraz pozwolić sobie być ostatnim – nie wydaje się to dziś specjalnie atrakcyjne, a Pan Jezus akcentuje właśnie te postawy. W dzisiejszych czasach każdy może żyć jak chce i największym problemem nie jest opór świata przed Ewangelią, ale mój opór przed wejściem w to, co trudne. On sam pocieszy i przeprowadzi, bo przecież żyje. Przygoda zaczyna się tuż za progiem… Ewangelii.