Ewangelia i rozważanie na poniedziałek, 9 listopada

J 2,13-22
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie». W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?». Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w ciągu trzech dni?». On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

My też jesteśmy świątynią, w której mieszka Bóg. Tylko jaką? Pełną wrzasku tych, którzy chcą nam sprzedać jakieś duchowe podróbki i którym na pewno nie zależy na nas, tylko na zysku? Wpuszczamy do swojego serca ludzi, którzy głoszą niebezpieczne ideologie, pomysły na życie bez Boga? Jeśli coś z tego w sobie odnajdujesz, pozwól Jezusowi zrobić porządek. Przylgnij sercem do Niego. On ma taką moc, jakiej nie ma nikt inny, bo jako jedyny umarł i zmartwychwstał.