Ewangelia i rozważanie na poniedziałek, 16 listopada

Łk 18,35-43
Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: «Co chcesz, abym ci uczynił?». Odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał». Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Co się tak narzucasz? Czemu tak głośno krzyczysz? Tak wołali do żebraka. Co tak do tego kościoła biegasz? Czemu taki nienowoczesny, zaściankowy jesteś? A ta wspólnota to pewnie jakaś sekta. Tak wołają dziś do ludzi, którzy zginają kolana przed Najświętszym. Nie widzą, ile życia jest w uzdrawiających słowach: „Ja odpuszczam tobie grzechy”. Oceny ludzi mogą być dla nas raniące, chociaż oni też mają swoje rany. Przyprowadź ich do Źródła. Jeśli ktoś ma dobrą wolę… przejrzy.