Ewangelia i rozważanie na poniedziałek, 23 listopada

Łk 21,1-4
Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki. I rzekł: «Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».

Wrzucić wszystko, co mam na utrzymanie, to nieraz oddać komuś swój czas, pozwolić sobie zakłócić spokój, podzielić się pieniędzmi – pójść na przekór swojemu lękowi o to, „żeby dla mnie wystarczyło”. Dać komuś wsparcie, gdy samym nam już trudno. Pozwolić sobie na bezradność. Naprawdę, łatwo jest ufać, gdy nie czuje się żadnych braków.