Ewangelia i rozważanie na wtorek, 24 listopada

Łk 21,5-11
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?». Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Fałszywi prorocy głoszą zmartwychwstanie, ale bez cierpienia, Ewangelię, ale bez krzyża, wiarę jako drogę usłaną tylko różami. Zbyt cukierkowe to chrześcijaństwo, w którym nie musisz się mierzyć sam ze sobą.
Pośród różnych czyhających na świecie niebezpieczeństw Chrystusowi możemy ciągle zawierzać. Jezus zna moje dzisiaj, dlatego powierzę Mu moje relacje, przyjaźnie, rozterki, plany na przyszłość i to, co mnie dręczy: Jezu, Ty się tym zajmij. Zgadzam się na to, co trudne, ale Ty się tym zajmij.