Ewangelia i rozważanie na poniedziałek, 18 stycznia

Mk 2,18-22
Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?». Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i robi się gorsze przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki; i wino przepadnie, i bukłaki. Lecz młode wino należy lać do nowych bukłaków».

Działanie tylko według utartych schematów zamyka na nowość Ewangelii. Jezus, odpowiadając na pytanie o post, chce nam przypomnieć o tym, że On czyni wszystko nowe. Przychodzą takie momenty, że On zaprasza nas do czegoś nowego; że zaprasza nas do jakichś zmian. Czy potrafię to rozpoznać? Może mam takie doświadczenie za sobą? Jak reaguję czy reagowałem w takich momentach, gdy Jezus zapraszał mnie do czegoś nowego w moim życiu?