Rozważanie na niedzielę, 18 lipca

Mk 6,30-34
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Wyobraź sobie tę scenę. Jezus i tłum. Każdy z ludzi troszkę inaczej Go widzi, ale wszyscy są w Niego wpatrzeni. Tymczasem apostołowie mają iść na miejsce, odpocząć i rozmyślać nad Jego słowami. Nie chodzi bowiem tylko o to, by Go widzieć. On formuje i naucza swych uczniów w ciszy.