Rozważanie Ewangelii na wtorek, 21 stycznia

Mk 2,23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?». On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».

Do przykazań miłości i Dekalogu, przekazanych przez Boga, Żydzi dodali jeszcze 613. Życie nimi miało dawać pewność, że funkcjonuje się w sposób podobający się Bogu. Z czasem, niestety, realizowanie tych dodatkowych zasad stało się ważniejsze od życia przykazaniami ustanowionymi przez Boga. Żydzi zapomnieli o nich lub przesunęli na dalszy plan. Jezus przypomina nam, że pierwsze jest pierwsze. Nas, chrześcijan, powinno poznawać się po tym, jak miłujemy i jak żyjemy Dekalogiem.