Tydzień Modlitw o Powołania Oblackie – Dzień 4 – Radość

Dzień Czwarty, 24 maja 2019

Radość (K 39)

 

Z Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 10, 17-20)

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica.  Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

 

Źródła oblackie

 

Nasze wspólnoty odznaczają się duchem radości i prostoty. We wzajemnym dzieleniu się tym, czym jesteśmy i co posiadamy, znajdziemy życzliwość i umocnienie. Każdy odda na usługi wszystkich swój dar przyjaźni i uzdolnienia otrzymane od Boga. To dzielenie się przyczyni się do intensywności naszego życia duchowego, intelektualnego rozwoju i apostolskiego działania.

Czując się nawzajem za siebie odpowiedzialni, będziemy umieli w pokorze i w mocy miłości praktykować upomnienie braterskie i przebaczenie.

 

Świadectwo

Zawsze się radujcie – mowa w liście do Filipian. Wiemy, że radość jest bardzo chrześcijańską postawą. W ostatnich latach przypomniał nam o tym papież Franciszek. Dla nas oblatów bycie radosnym jest znakiem, że nasza konsekracja ukazuje się w całym jej znaczeniu. To sposób na stwierdzenie, czy w pełni żyjemy naszym powołaniem, czy rzeczywiście odpowiadamy na wezwanie Boga. Oto kilka momentów z mojego życia, które dla mnie były źródłem radości, które potwierdziły i umacniały moje powołanie.

Dla mnie źródłem radości było spotkanie z moimi braćmi, chociaż nie zawsze jest to łatwe , bowiem pośród nich odnalazłem moją rodzinę. Wiem, że mi towarzyszą i mnie wspierają, nawet jeśli nie jest to jasno wypowiedziane. Więzy i miłość, jakie tracimy opuszczając naszą rodzinę, możemy odnaleźć we wspólnocie, która nas przyjmuje.

To doświadczenie radości zawsze było wspomagane łaska Boga, która ukazywała się przez moich współbraci. Oni uczyli mnie kochać, zwłaszcza wtedy, gdy zmęczenie i wyczerpanie przy różnych okolicznościach pozbawiało mnie tej zdolności. Konstytucja 39 zaprasza nas do odkrycia radości i szczęścia w życiu wspólnotowym, aby nasi bracia stali się wsparciem w kontynuowaniu misjonarskiego życia.

Oczywiście przeżyłem chwile napięć, które skłaniały mnie do zerwania relacji z moją wspólnotą. Ale zdałem sobie sprawę, że poza nią nie znajdę wsparcia, jakim będą moi współbracia. To właśnie jest życie radością Ewangelii.

Spotkania z prostymi ludźmi bardzo mi pomagają wzrastać jako człowiekowi i oblatowi. Radość, jakiej doświadczyłem, była możliwa również dzięki nim. To są oblicza Chrystusa, które proszą o czas i siłę, które niewątpliwie mnie pochłaniają, ale w końcu prowadzą do kosztowania wielkiej satysfakcji, ponieważ zdaję sobie sprawę, że warto poświęcać się dla bliźniego, nie oczekując niczego w zamian, jak tylko bycia darem dla innych. Te momenty pozwalają mi kosztować radości, że jestem oblatem.

Dla mnie radość wyraża się w zdolności kochania – to zdolność, którą dał mi Bóg, ona codziennie pozwala mi się dawać, zwłaszcza, kiedy znajduję się w największych trudnościach i chciałbym uciec. To tam, z pokorą i na modlitwie dochodzę do przekonania, że Bóg jest obecny, nawet jeśli mi się wydaje, że Go nie ma. To napełnia moje serce nadzieją, leczy mnie i daje radość.

Ciągle muszę dziękować Bogu, że powołał mnie, abym był oblatem, On codziennie jest moim szczęściem, pozwala mi sensownie żyć, a ja trwam w radości.

O. Giovanni Nova OMI – Wenezuela

 

Modlitwa

Panie Jezu, daj mi serce wolne, owładnięte tchnieniem Ducha Świętego, aby obwieszczać piękno spotkania z Tobą.

Daj nam odkryć Twoją przyjacielską obecność, otwórz nasze oczy, rozpal nasze serca, abyśmy uznali, że jesteśmy naznaczeni ogniem misji.

Spraw, abyśmy z Tobą marzyli o prawdziwie ludzkim życiu, radośni, że żyjemy, wstajemy i idziemy z miłością, niczego się nie obawiając.

Maryjo Dziewico, nasza Siostro w wierze, spraw, abyśmy bez wahania odpowiedzieli: Oto ja,

abyśmy z Tobą wyruszyli w drogę i byli gorliwymi zwiastunami Ewangelii.

Amen.