Rozważanie na sobotę, 14 sierpnia

Mt 19,13-15
Przynoszono do Jezusa dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie». Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.

Jezus zaprasza dzieci. Interesujące. Rzeczownik w liczbie mnogiej – „dzieci” – użyty w tym fragmencie wskazuje na młodych ludzi, w wieku około siedmiu lat. Człowiek w tym okresie nie miał wiele do powiedzenia. To znaczy miał, ale nikt nie chciał go słuchać. Dzieci w czasach Jezusa były pozbawione praw, całkowicie zdane na swoich opiekunów. To daje wiele do myślenia. Możesz bowiem ten tekst odczytać dosłownie – Jezus chce błogosławić dzieci. Możesz też odnieść do siebie – Jezus chce spotkać się ze mną, którego nikt nie słucha, który dla świata zdaje się nie istnieć, który zależny jest od swoich opiekunów, czyli różnych schematów.