Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 14 kwietnia 2025

WIELKI PONIEDZIAŁEK

J 12,1-11
Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?». Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos, wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: «Zostaw ją! Przechowała to, aby [Mnie namaścić] na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie». Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa.

Wszystko, co fałszywe, jest trujące. Fałszywa troska, fałszywe miłosierdzie, fałszywe wsparcie. Judasz miał serce pełne swoich wyobrażeń, pragnień. Gdzieś po drodze zgubił prawdę o swojej drodze z Mistrzem, wykrzywił sens szczerego gestu Marii. Czasem, by znaleźć Boga, by być przy Jezusie, warto szukać prawdy i w tym kluczu porządkować swoje życie. Można wtedy uniknąć dramatu Judasza.