Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 12 maja 2025

J 10,11-18

«Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

W jednej z pięknych włoskich powieści kardynał mówi do księdza: „A kiedy ksiądz postanowił obrać stan duchowny, kiedy wstąpił na służbę Kościoła, czy zapewnił on księdzu bezpieczeństwo życia? Czy głosił, że obowiązki kapłańskie są wolne od trudów i niebezpieczeństw? Że tam, gdzie się zaczyna niebezpieczeństwo, ustaje obowiązek? Czyż Kościół nie głosi zasad wręcz przeciwnych?”. Taka odwaga dania świadectwa wiary wobec wilków tego świata pochodzi od samego Boga.