Rozważanie Ewangelii na czwartek, 21 lipca

Mt 13,10-17
Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: «Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?». On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: „Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli».

Nie wystarczy patrzeć na znaki od Boga, nie wystarczy słuchać, co On ma do powiedzenia. Kluczowa jest decyzja, by na skutek otrzymanego objawienia podążyć za Nim. Tu chodzi o odpowiedź płynącą z głębi, z serca. Dlaczego Izraelici słuchali, a nie zrozumieli, oraz patrzyli, a nie zobaczyli? „Bo stwardniało ich serce”, stało się nieruchome, niezdolne do pójścia za Chrystusem.
Panie Jezu, dotknij mego serca! Niech szczęście apostołów będzie moim udziałem w tym, jak Cię przyjmuję i jak za Tobą podążam.