Rozważanie Ewangelii na piątek, 29 lipca

J 11,19-27
Wielu Żydów przybyło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po bracie. Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie». Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?». Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat».

Wskrzeszenie Łazarza można uznać za jeden z najważniejszych znaków dokonanych przez Jezusa. Było ich wiele, ale ten wywołał wśród Żydów ogromne poruszenie, skoro arcykapłani i faryzeusze zaraz postanowili Go zabić (J 11,53), a do Betanii ściągały zaintrygowane tłumy (zob. J 12,9). Przywrócenie doczesnego życia jednemu człowiekowi nie jest jednak największym cudem Jezusa. Największy cud polega na tym, że daje On życie wieczne wszystkim, którzy w Niego wierzą.