Rozważanie Ewangelii na środę, 12 października

Łk 11,42-46
Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie: «Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić i tamtego nie opuszczać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą». Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada. Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie».

Żydzi do przykazań miłości i Dekalogu, wskazań danych nam przez Boga, dołączyli 613 kolejnych przykazań. 248 to nakazy, a 365 – zakazy. Liczby te mają swoją symbolikę: 248 to według tradycji żydowskiej liczba kości w ludzkim ciele, a 365 jest liczbą dni w roku (to pokazuje, że dotyczą życia każdego człowieka). Chcieli dobrze. Ustanowili te przykazania po to, aby ich życie, w ten sposób uregulowane, podobało się Bogu. Kłopot w tym, że tak bardzo skupiali się na nich, że popadali w pychę, wypełniając je, oczekiwali zauważenia i pochwał, a zapominali o przykazaniach danych przez Boga. A przecież pierwsze jest pierwsze.