Rozważanie Ewangelii na czwartek, 22 grudnia

Łk 1,46-56
W owym czasie Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Maryja hymnem dziękuje Bogu za to, co czyni w Jej życiu, ale też w historii zbawienia. Ty też możesz podziękować, wyśpiewać Bogu swoją wdzięczność. Jeśli masz podły nastrój i trudno ci dziękować, to po prostu wyżal się przed Bogiem.