Rozważanie Ewangelii na sobotę, 4 marca

J 15,9-17

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

118 lat po śmierci Kazimierza Królewicza z racji kanonizacji otwarto jego grób i odnaleziono nienaruszone ciało świętego mimo dużej wilgotności grobowca, a przy głowie – tekst hymnu do Matki Bożej. Kazimierz miał zaledwie 26 lat, gdy zmarł. Tyle życia wystarczyło mu jednak, aby przynieść owoc świętości, o którym Pan Jezus wspomina w Ewangelii. Stało się tak nie dlatego, że Kazimierz wybrał Jezusa, ale dlatego, że Jezus wybrał Kazimierza. Tak samo wybiera mnie i ciebie. Warto poprosić dzisiaj, aby moje życie – nieważne, czy długie, czy krótkie – wydało taki sam owoc.