Rozważanie Ewangelii na czwartek, 13 kwietnia

Łk 24,35-48

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam».

Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.

Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?». Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec wszystkich.

Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.

I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego».

Tak często lęk dominuje naszą codzienność. Ile rzeczy zrobionych tylko dlatego, że boimy się czyjejś reakcji. Często sami się nakręcamy, dopowiadamy sobie scenariusz. Niestety, nieraz ten lęk przekładamy na sferę religii, czując lęk przed Bogiem. Jezus przynosi słowo pokoju. „Popatrzcie na moje ręce i nogi”. Spróbuj właśnie przez taki pryzmat, przez taki filtr – Jezusa – spojrzeć na swoje lęki. Popatrz na krzyż, a jeżeli masz okazję – pójdź na chwilę adoracji. To najlepszy sposób na lęk.