Rozważanie Ewangelii na niedzielę, 1 października

Mt 21,28-32

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:

«Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, Panie”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?».

Mówią Mu: «Ten drugi».

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Ten tekst mówi nie tyle o posłuszeństwie: słuchaniu-niesłuchaniu, ale o usłyszeniu i nieusłyszeniu. Bywa tak, że ktoś się do mnie zwraca z prośbą. Jestem zajęty sobą. Pogrążony we własnych myślach. Czasem z próżności. Czasem z innego powodu. Stąd dla świętego spokoju odpowiadam: „Tak, tak. Oczywiście. Zrobię to”. Po chwili jednak albo nie pamiętam, do czego się zobowiązałem, albo dla własnej wygody ignoruję deklarację. Słowo zaprasza mnie do słuchania. Przez słuchanie osób biorę odpowiedzialność za wycinek ich życia. Angażuję się w relację z nimi. Lepiej powiedzieć usłyszane „nie” niż słuchane „tak”.