Rozważanie Ewangelii na czwartek, 5 października

Łk 10,1-12

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.

Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi”. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę.

Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.

Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: „Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże”.

Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Jezus zaprasza mnie do grona siedemdziesięciu dwóch. Żebym zabierał Go ze sobą, dokądkolwiek pójdę. Przy tym mówi o postawie, jaką mam przyjąć. Mam wnosić pokój. Mam być również prosty i ubogi. Pokój wiąże się z równowagą. Chodzi o to, żeby nie dzielić, ale w każdym człowieku odnajdywać pierwiastek dobra i pokazywać, jak to dobro realizuje się w nim oraz w tych, którzy są wokół niego. Mam być prosty. Nieskomplikowany. Nawet jeżeli masz wiele tytułów przed nazwiskiem, nie budujesz granic. Po prostu jesteś z każdym. Dalej, ubogi to nieprzywiązany do siebie, do swoich zasad. Z taką postawą będę swoim życiem głosił królestwo Boże.