Rozważanie Ewangelii na niedzielę, 8 października

Mt 21,33-43

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:

«Posłuchajcie innej przypowieści. Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej prasę, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego kamieniami obrzucili. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili.

W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: „Uszanują mojego syna”.

Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?».

Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».

Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach”.

Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».

Ta przypowieść przypomina mi o tym, że wiele otrzymałem od Boga. Stworzył dla mnie świat. Zbudował przestrzeń do życia. Mogę korzystać z różnych możliwości. Przychodzi czas zbiorów, czyli podsumowania tego, na ile tę przestrzeń wykorzystałem. Mogę zareagować jak rolnicy. Przypisać wszystko sobie. Swoim zdolnościom. A mogę stanąć w prawdzie. Przyznać, że podstawa mojego sukcesu wiąże się z pomocą Boga. Jeżeli to zrobię, nie tylko więcej zyskam, ale też otworzę się na innych, którzy potrzebują owoców, które zrodziła moja winnica.