Rozważanie Ewangelii na piątek, 20 października

Łk 12,1-7

Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: «Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach.

Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie.

Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone.

Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli».

Jeden z egzegetów zwrócił uwagę na sposób, w jaki Jezus zwraca się do nas w tym fragmencie. Nazywa nas swoimi przyjaciółmi. Tak wyjątkowe określenie nie jest jednokierunkowe. W nim zawiera się nie tylko troska Chrystusa o mnie, ale również moja troska o Chrystusa. Jak to rozumieć? Skoro w oczach Boga jestem wyjątkowy, mam z wyjątkową uwagą podchodzić do każdego człowieka. Bóg mieszka przecież w każdym z nas.