Rozważanie Ewangelii na poniedziałek, 22 kwietnia

J 10,11-18

«Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

Młody Kościół rozwijał się mocą relacji międzyludzkich. Był prawdziwą wspólnotą. Jezus Dobry Pasterz tak zachwycał serca wierzących, że stawali się oni świadkami niespotykanej na świecie miłości. Rozmawiali ze sobą i zachęcali do wysiłku wiary. My też jesteśmy młodym Kościołem, ponieważ Ewangelia dzieje się na naszych oczach.