Rozważanie Ewangelii na wtorek, 21 maja

UROCZYSTOŚĆ ŚW. EUGENIUSZA DE MAZENODA

Łk 4,14-22a

Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego.

Pierwsze słowa jakoś naturalnie pytają o kondycję naszego ducha. Jezus żył w „mocy Ducha”. Oczywiście mowa jest o Duchu Świętym. Może powiesz: „Ale Jezus to Jezus, a ja to ja”. Pismo Święte mówi, że właśnie z tego Ducha wszyscy otrzymaliśmy łaskę. A święty Paweł doda, że nie jest to Duch bojaźni i lęku, ale mocy i miłości. Moc Ducha – to z jednej strony świadomość pełni darów, jakie otrzymujemy od Ducha Świętego, żyjąc w stanie łaski uświęcającej, a z drugiej strony to wewnętrzna stanowczość, czyli jednoznaczne ukierunkowanie na dobro. Wówczas będziesz żył w „mocy Ducha”.