Rozważanie na sobotę, 25 kwietnia

Mk 16,15-20
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie». Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Czym jest niebo? Wbrew pozorom to nic archaicznego, dalekiego i niezrozumiałego. Niebo to miejsce i czas, kiedy naprawdę jestem razem z Jezusem. Bez Niego trudno o siłę w dźwiganiu obowiązków i wierności Jego miłości. Z Nim? Z Nim można wszystko.
Kiedy Jezus – moje Niebo – jest blisko mnie, wtedy nie są mi groźne złe duchy namawiające do złego. Z Jego wyrozumiałością będę rozumieć ludzi, którzy nie zawsze mówią tak, jak bym chciał. Z Jego miłością nie zniszczą mnie myśli o tym, że ktoś jest lepszy ode mnie. Z Jego troskliwością nie będę obojętny na trudności i cierpienia innych. Z Jezusem królestwo Boże stanie się we mnie rzeczywistością.
Zatem: „Niech będzie Twoja wola, niech przyjdzie Twoje królestwo”!