Ewangelia i rozważanie na poniedziałek, 15 marca

J 4,43-54
Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający. Jezus rzekł do niego: «Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko». Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

Urzędnicy króla Heroda byli często osobami niezbyt religijnymi, często ateistami. Bóg po raz kolejny pokazuje swoją niepojętą miłość: kocha i troszczy się nie tylko o tych, którzy odpowiadają na Jego miłość, ale również o tych, którzy Go odrzucają. Nie wiadomo, czy ten urzędnik był przed doświadczeniem cudu blisko Boga, ale pewne jest, że spotkanie Jezusa i zaproszenie Go do siebie odmieniło jego życie. Nawet jeśli niekiedy oddalasz się od Boga i wydaje ci się, że nie zasługujesz na przebaczenie, to Bóg wciąż cię kocha i chce dać ci nowe życie za każdym razem, gdy Go o to poprosisz.