Rozważanie na poniedziałek, 27 września

Łk 9,46-50
Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając tę myśl w ich sercach, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki». Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami».

Nie chodzi o to, aby udowadniać i prześcigać się w tym, kto największy, najważniejszy, ale o to, by służyć innym, miłować ich. Uczniowie potrzebowali sporo czasu, aby to ogarnąć i zrozumieć, potrzebowali zesłania Ducha Świętego. Potrzebujemy także my.