Ewangelia i rozważanie na niedzielę, 11 października

Mt 22,1-10
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę”. Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa; a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy ich, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić».

Bóg nieustannie obficie zastawia dla mnie stół. Ciągle daje mi wszystko, co potrzebne, bym mógł żyć w pełni, bym był szczęśliwy. Każdy grzech jest pogardą i odrzuceniem daru życia, zdrowia, czasu, relacji, talentów i wielu innych darów, których sobie nawet nie uświadamiamy.