Ewangelia i rozważanie na piątek, 8 stycznia

Mk 6,34-44
Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia». Lecz On im odpowiedział: «Wy dajcie im jeść!». Rzekli Mu: «Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?». On ich spytał: «Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!». Gdy się upewnili, rzekli: «Pięć i dwie ryby». Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi. Także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatków z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Wczoraj Jezus usłyszał, a dzisiaj ujrzał. Zmysły Boga są pokazane jako czujne i uważne na to, co się wokół Niego dzieje. Gdy patrzysz na swoje życie, co widzisz? Gdy patrzysz na życie innych, co widzisz? Otrzymałeś od Boga te same zmysły. Dobrze by było, gdybyś ich nie wykorzystywał tylko do patrzenia w ekran smartfona czy komputera lub do słuchania muzyki na słuchawkach. Postanów sobie dostrzegać i wysłuchać ludzi, których spotkasz. Spróbuj dotrzeć do tych, którzy tego – w twoim przekonaniu – bardzo potrzebują.