Rozważanie na wtorek, 28 września

Łk 9,51-56
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?». Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

Miłosierdzie. Samarytanie byli przez innych mieszkańców Ziemi Świętej uważani za Żydów drugiej kategorii, kogoś gorszego, byli hejtowani za liberalizm, prześladowani. Pozwalali na małżeństwa Żydów z wyznawcami innych religii; pozwalali na to, aby poganie na ich terenie budowali innym bogom świątynie i modlili się do nich. Nie praktykowali pielgrzymki do świątyni w Jerozolimie. Być może bali się innych Żydów (Izraelitów i Judejczyków) i dlatego nie przyjęli Jezusa i apostołów. On to rozumiał i pokazał, że w chrześcijaństwie nie chodzi o zemstę, a o miłość.