Rozważanie na środę, 4 marca

J 15,9-17
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

Szukasz przepisu na szczęśliwe życie? Właśnie go poznałeś: „To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”! Przepisem na tę radość jest miłość bliźnich – i to nie miłość jednostronna, ale wzajemna: kocham innych, ale równocześnie pozwalam innym kochać siebie. Daję innym swoją uwagę, akceptację, czas, ale korzystam też z tego, że oni również chcą mi je poświęcić. Bez żadnych wyrzutów sumienia, że nie tylko daję miłość, ale także ją biorę. Jezus powiedział „wzajemnie”. Kropka!